Prisma: wordt gebruikt om lichtstralen te splitsen of te verspreiden.

Een prisma is een veelvlak gemaakt van transparante materialen (zoals glas, kristal, enz.). Het wordt veel gebruikt in optische instrumenten. Prisma's kunnen worden onderverdeeld in verschillende typen, afhankelijk van hun eigenschappen en toepassingen. In spectroscopische instrumenten wordt het "dispersieprisma" dat samengesteld licht in spectra ontleedt bijvoorbeeld vaker gebruikt als een gelijkzijdig prisma; in instrumenten zoals periscopen en binoculaire telescopen wordt het veranderen van de richting van het licht om de beeldpositie aan te passen "volledig prisma" genoemd. Bij "reflecterende prisma's" worden doorgaans rechthoekige prisma's gebruikt.

De zijkant van het prisma: het vlak waarop licht binnenkomt en uitgaat, wordt de zijkant genoemd.

Het hoofdgedeelte van het prisma: het vlak loodrecht op de zijkant wordt het hoofdgedeelte genoemd. Afhankelijk van de vorm van het hoofdgedeelte kan het worden onderverdeeld in driehoekige prisma's, rechthoekige prisma's en vijfhoekige prisma's. Het hoofdgedeelte van het prisma is een driehoek. Een prisma heeft twee brekende oppervlakken, de hoek ertussen wordt de top genoemd en het vlak tegenover de top is de onderkant.

Volgens de brekingswet gaat de straal door het prisma en wordt tweemaal afgebogen naar het bodemoppervlak. De hoek q tussen de uitgaande straal en de invallende straal wordt de afbuighoek genoemd. De grootte ervan wordt bepaald door de brekingsindex n van het prismamedium en de invalshoek i. Wanneer i vast is, hebben verschillende golflengten van licht verschillende afbuighoeken. Bij zichtbaar licht is de afbuighoek het grootst voor violet licht en het kleinst voor rood licht.