Prisma – Wordt gebruikt om lichtstralen te splitsen of te verspreiden.

Een prisma is een veelvlak van transparante materialen (zoals glas, kristal, enz.). Het wordt veel gebruikt in optische instrumenten. Prisma's kunnen worden onderverdeeld in verschillende typen, afhankelijk van hun eigenschappen en toepassingen. Zo wordt in spectroscopische instrumenten het "dispersieprisma", dat samengesteld licht in spectra ontbindt, vaker gebruikt als een gelijkzijdig prisma; in instrumenten zoals periscopen en binoculaire telescopen wordt het veranderen van de lichtrichting om de beeldpositie aan te passen, een "vol prisma" genoemd. "Reflecterende prisma's" gebruiken over het algemeen rechthoekige prisma's.

De zijkant van het prisma: het vlak waardoor het licht binnenkomt en weer naar buiten gaat, wordt de zijkant genoemd.

Het hoofdgedeelte van het prisma: het vlak loodrecht op de zijkant wordt het hoofdgedeelte genoemd. Afhankelijk van de vorm van het hoofdgedeelte kan het worden onderverdeeld in driehoekige prisma's, rechthoekige prisma's en vijfhoekige prisma's. Het hoofdgedeelte van het prisma is een driehoek. Een prisma heeft twee brekende oppervlakken; de hoek ertussen wordt de top genoemd en het vlak tegenover de top is de bodem.

Volgens de brekingswet passeert de straal het prisma en wordt tweemaal afgebogen naar de onderkant. De hoek q tussen de uitgaande straal en de invallende straal wordt de afbuigingshoek genoemd. De grootte ervan wordt bepaald door de brekingsindex n van het prismamedium en de invalshoek i. Wanneer i vast is, hebben verschillende golflengten van licht verschillende afbuigingshoeken. In zichtbaar licht is de afbuigingshoek het grootst voor violet licht en het kleinst voor rood licht.